This study evaluates Turkey's current institutional structure of urban drinking water services. The most important goal of this study is to reveal how the central and local administrations work in the first supply of water to present it to the households, and to examine the drinking water service in terms of financial distribution. In the study, the document review method has been used and many legal norms have been examined that are predicted to be related to the subject, especially Municipality Law No. 5393, which came into force in 2005. The literature review also investigated EU and African countries' water management institutional structures. At the end of the study, it has been seen that privatization is dominant in water management in African countries and there is a serious problem in accessing clean water. On the other hand, EU countries focused on climate change and water pollution. It has been observed that they were working on the transfer of water management to the private sector. Between these two groups, it is seen that water management is in the public sector in Turkey, but companies affiliated with municipalities have been established to comply with the Water Framework Directive in the EU harmonization process. As a result, it has been revealed that the urban drinking water service process in Turkey is mainly carried out by municipalities as well as central government institutions.
Bu çalışma Türkiye’de kentsel içme suyu hizmetlerinin mevcut kurumsal yapısını değerlendirmektedir. Suyun ilk temini ve hane halkına sunulmasında merkezi ve yerel idarenin nasıl işlediğini ortaya koymak ve içme suyu hizmetini mali tevzin açısından incelemek bu çalışmanın en önemli hedefidir. Çalışmada doküman inceleme yöntemi kullanılmış olup başta 2005 yılında yürürlüğe giren 5393 sayılı Belediye Kanunu olmak üzere konu ile ilgili olduğu öngörülen birçok hukuki norm mercek altına alınmıştır. Literatür incelemesinde AB ve Afrika ülkelerinin su yönetiminde kurumsal yapıları da araştırılmıştır. Çalışmanın sonunda Afrika ülkelerinde su yönetiminde özelleştirmenin ağırlıklı olduğu ve temiz suya erişimde ciddi sorunlar olduğu görülmüştür. AB ülkeleri ise iklim değişikliği ve su kirliliğine odaklanmış, su yönetiminin özel sektöre devri konusunda çalışmalar yaptıkları gözlemlenmiştir. Bu iki grup arasında Türkiye’de su yönetiminin kamuda olduğu ancak AB uyum sürecinde Su Çerçeve Direktifine uyum için belediyelere bağlı şirketlerin kurulduğu görülmektedir. Sonuç olarak Türkiye’de kentsel içme suyu hizmeti sürecinin merkezi idare kurumları yanında ağırlıklı olarak belediyeler eliyle yürütüldüğü ortaya konmuştur.
