Türkiye’de 2012 yılından itibaren kişiler,
Anayasa ile korunan temel hak ve özgürlüklerinden
Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve buna ek
Türkiye’nin taraf olduğu protokoller kapsamındaki
bir hakkın ihlali iddiasıyla Anayasa Mahkemesine
bireysel başvuru yapabilmektedir. Bu kapsamda
koruma altında bulunan haklardan biri de mahkemeye
erişim hakkıdır. Kişilerin diğer temel hak
ve özgürlükleri gibi mahkemeye erişim haklarının
da korunması büyük önem taşımaktadır. Çalışmada
Türkiye’de vergi uyuşmazlıklarına bağlı olarak
Anayasa Mahkemesine mahkemeye erişim hakkının
ihlali iddialarıyla yapılan başvurulara ilişkin
iddiaların temelleri ve Mahkemenin konuya
yaklaşımının ortaya konulması amaçlanmaktadır.
Çalışmada doküman analizi yönteminden ve Anayasa
Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin
içtihatlarından faydalanılmıştır. Sonuçlar,
Türkiye’de vergi uyuşmazlıkları sonucu mahkemeye
erişim haklarının ihlali iddiasıyla Anayasa
Mahkemesine yapılan bireysel başvuruların büyük
kısmının süre aşımı nedeniyle davanın reddi
itirazına dayandığını göstermektedir. Mahkemenin
ihlal kararlarının çoğu yapılan müdahalelerin
orantısız olmasına dayanmaktadır.
Since 2012, individuals in Turkey can make
individual applications to the Constitutional Court
with the allegation of violation of a constitutional
right which is also guaranteed in the European
Convention on Human Rights and additional protocols
to which Turkey is a party. In this context,
one of the rights under protection is the right of
access to the court. It is of great importance to
protect the right of access to court, as well as the
other fundamental rights and freedoms of individuals.
This study aims to reveal the bases of the
allegations regarding the applications made to the
Constitutional Court with allegations of violation
of the right of access to the court due to tax disputes
in Turkey and the approach of the Court.
In the study, the document analysis method and
the case law of the Constitutional Court and the
European Court of Human Rights were used. The
results show that most of the individual applications
made to the Constitutional Court for the alleged
violation of access to court as a result of tax
disputes in Turkey are based on the objection of
rejection of the case due to the statute of limitations.
Most of the Court’s decisions of violations
are based on disproportionate interference.
