The Qur’ān has been a source of Islamic sciences and has determined its framework by determining the principles and aims of these sciences. Because the Qur’ān mentions of the Prophet as a role model and gives some detailed and sometimes brief information about his life, the science of sīrah had emerged. The fact that the Qur’ān presents its subjects in a unique way makes it difficult to determine the verses related to the life of the Prophet. In the classical sīrah sources, verses related to the sīrah were mostly involved in reconciliation, and the context and meaning of the verse were often ignored. To use the Qur’ān in the sira writing, both the context of the verses and the meaning of the verses should be clarified. In order to overcome this difficulty, it is inevitable to benefit from the science of the Qur’ānic exegesis. To reveal the relationship between the sciences of sīrah and Qur’ānic exegesis, the tafsir of alṬabarī, which can be called as the summit of exegesis of the Qur’ān in the early period, has an important place. Al-Ṭabarī tried to determine the relationship between the sciences of sīrah and Qur’ānic exegesis by referring to a number of principles such as integrity of Qur’ān, the context of the verse, authentic tradition, ijmā’ (consensus), historical and social reality, natural reality, the possibilities of Arabic language, apparent meaning, abrogation
Kur’ân, İslâmî ilimlere hem kaynaklık etmiş, hem de bu ilimlerle ilgili ilkeler, amaçlartayin ederek çerçevesini belirlemiştir. Kur’ân’ın Hz. Peygamber’in örnekliğini nazaravermesi ve sîreti hakkında bazen tafsîlî, bazen de icmâlî bilgiler vermesi siyer ilmininortaya çıkmasını netice vermiştir. Kur’ân’ın konuları kendine özgü bir üsluplasunması siyerle ilgili âyetlerin tespitinin yapılmasını zorlaştırmaktadır. Klasik siyerkitaplarında siyerle ilgili âyetlere konuların takdiminde daha çok bağdaştırma amaçlıolarak yer verilmiş, âyetin bağlamı ve manaya delâletini tespit etme çoğunlukla sözkonusu olmamıştır. Siyer yazımında Kur’ân’dan yararlanmak için hem konuyla ilgiliâyetlerin bağlamının hem de manaya delâletinin vuzuha kavuşturulması gerekiyor.Bu güçlüğü aşmak için tefsir ilminden yararlanmamız gerekmektedir. Siyer-tefsirilişkisini ortaya koyma adına ilk dönem tefsirinin zirvesi diyebileceğimiz Taberîtefsirinin önemli bir yeri vardır. Taberî, Kur’ân’ın bütünlüğü, âyetin bağlamı, sahihhadis, icmâ, tarihi ve sosyal gerçeklik, tabii gerçekler, akli gerçekler, Arapça’nın temelözellikleri, zâhir anlam, nesh gibi birtakım ilkelere başvurarak siyer-tefsir ilişkisinitespit etmeye çalışmıştır.
